ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

*ΣΥΝΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΟ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΤΗΣ 8^ΗΣ ΜΑΡΤΗ 1857*

 

Η 8η Μάρτη, καθιερωμένη ως η ημέρα της γυναίκας, δεν αποτελεί γιορτή, ούτε μια ακόμα θεματική επέτειο. Είναι μια μέρα σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και εκμετάλλευσης. Όταν στις 8 Μαρτίου του 1857 ξέσπασαν οι μεγάλες απεργίες του εργατικού δυναμικού των υφαντουργείων και των ραφτάδικων της Ν. Υόρκης, οι γυναίκες εργάτριες ήταν αυτές που πρωτοστάτησαν διεκδικώντας την μείωση των ωρών και ημερών εργασίας, την αύξηση των μισθών , την ύπαρξη ανθρώπινων συνθηκών εργασίας καθώς και την κατάργηση των φυλετικών και έμφυλων διαχωρισμών. Με αυτόν τον τρόπο, και παρά την άγρια καταστολή των αγώνων εκείνης της περιόδου, κατάφεραν να προσθέσουν ένα ακόμα λιθαράκι στην ιστορία του εργατικού κινήματος.

Στην συγκυρία που διανύουμε, συγκυρία μνημονίων και λιτότητας, με τις εργαζόμενες γυναίκες να βρίσκονται στον πυρήνα της επίθεσης, βλέπουμε καθημερινά να καταργούνται ακόμα και τα πιο βασικά εργασιακά δικαιώματα. Η διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς, η διασφάλιση του δικαιώματος στην μητρότητα, η ισότιμη πρόσβαση στην αγορά εργασίας αλλά και η ίση αμοιβή με τους άντρες, αμφισβητούνται διαρκώς σε όλο και περισσότερους εργασιακούς χώρους, δημιουργώντας την ανάγκη επανακατοχύρωσης τους διαρκώς από την αρχή. Πρόσφατα μάλιστα έγινε γνωστή η τελευταία απόφαση του διακαστηρίου της Ε.Ε., που νομιμοποιεί τις απολύσεις εγκύων εργαζόμενων στο πλαίσιο των ομαδικών απολύσεων, δίνοντας έτσι νομική κάλυψη σε μιας σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών. Δεν είναι λίγες οι φορές εξάλλου που μάθαμε για απολύσεις εγκύων συναδέλφων μας στον κλάδο του εμπορίου, στον εργασιακό μεσαίωνα της Ελλάδας και διεκδικήσαμε την επαναπρόσληψή τους, με πρόσφατο παράδειγμα τα Leroy Merlin στην Αθήνα, όπως επίσης και οι φορές που καταγγέλθηκαν εργοδότες για επιθετική συμπεριφορά και σεξουαλική βία σε εργαζόμενες (βλ. τις τελευταίες καταγγελίες που έχουν γίνει στην πόλη μας ενάντια στην εργοδοσία του Silver Dollar).

Η υπεράσπιση του δικαιώματος στην εργασία, την ασφάλιση και την μισθολογική ισότητα για τις γυναίκες, αλλά προφανώς και για το σύνολο του εργατικού δυναμικού, αποτελεί υπόθεση όλου του εργατικού κινήματος, καθώς η επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών, στην πραγματικότητα αποτελεί κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης στις δυνάμεις της εργασίας. Ο δρόμος λοιπόν για την απάντηση όλων των παραπάνω είναι η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, και η οργάνωση των γυναικών όπως και όλων των εργαζόμενων στα σωματεία, η συσπείρωση και η αλληλεγγύη στους εργασιακούς τους χώρους. Μόνο έτσι και με συλλογική κατοχύρωση θα μπορέσουμε να παλέψουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία, να σηκώσουμε ανάστημα σε συμπεριφορές και καταστάσεις που μειώνουν και ευτελίζουν την αξιοπρέπειά μας στους εργασιακούς μας χώρους. Μόνο έτσι θα καταφέρουμε τελικά-τελικά να επανανοηματοδοτήσουμε την 8η Μάρτη όχι απλώς σαν την διεθνή ημέρα της γυναίκας, αλλά σαν μια ακόμα ιστορική μάχη των γυναικών στην προσπάθεια υπεράσπισης των βασικών και αναφαίρετων δικαιωμάτων τους στην εργασία αλλά και στη ζωή.

Οι εργάτριες του 1857 μας εμπνέουν και μας δείχνουν το δρόμο πάνω στον οποίο πρέπει να περπατήσουμε με τόλμη και αποφασιστικότητα ενάντια στο μπλοκ Κυβέρνησης-ΕΕ-Εργοδοσίας που μας ριμάζει τις ζωές. Με ασπίδα λοιπόν τους αγώνες του παρελθόντος βγάζουμε μπροστά τα εργατικά μας συμφέροντα και παλεύουμε μέχρι τα δικαιώματα και η αξιοπρέπειά μας στους χώρους δουλειάς να μην αμφισβητηθούν ξανά.

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 8 ΜΑΡΤΗ ΚΑΜΑΡΑ, 11.00.