ΘΕΛΟΥΜΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΕΣ

*μια σειρά εργοδοτικών αυθαιρεσιών σε PUBLIC, PRAKTIKER, JUMBO, LEROY MERLIN που σύντομα θα χτυπήσουν την πόρτα όλων μας*

Όλοι εμείς οι εργαζόμενοι στα χρόνια της κρίσης καταλαβαίνουμε στο πετσί μας τι σημαίνουν τα προγράμματα λιτότητας, τα αντεργατικά μέτρα, οι εντατικές συνθήκες δουλειάς και η εργοδοτική τρομοκρατία. Καταλαβαίνουμε τι πάει να πει να δουλεύεις ξέροντας ότι είσαι αναλώσιμος, δηλαδή χωρίς να ξέρεις τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα η παραπάνω διαπίστωση, που επιβεβαιώνεται όλο και συχνότερα σε μια σειρά από χώρους εργασίας, δεν μπορεί παρά να μας ταρακουνά και να μας ξεβολεύει από την εργασιακή ρουτίνα. Η ύστατη πράξη απελπισίας του συναδέλφου μας στα Praktiker στο Αιγάλεω, που ύστερα από 12 χρόνια εργασίας στην εταιρεία, εξωθήθηκε σε παραίτηση και βρέθηκε λίγες μέρες μετά απαγχονισμένος στο διαμέρισμά του, είναι μία δυσβάσταχτη και αποκρουστική στιγμή της εργασιακής ζούγκλας που έχουν θεσμοθετήσει στην μακρά περίοδο των μνημονίων και της κοινωνικής εξαθλίωσης… Το ίδιο και η αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας των Public που αρνείται να πληρώσει 300 ώρες υπερεργασίας σε συνάδελφό μας που εξωθήθηκε σε παραίτηση από το κατάστημα του Συντάγματος. Το ίδιο ακριβώς βλέπουμε και στις πιέσεις που δέχονται οι συνάδελφοί μας από την εργοδοσία των JUMBO και LEROY MERLIN για να υπογράψουν τις νέες κατάπτυστες συμβάσεις εργασίας που ξεριζώνουν ό, τι έχει απομείνει από εργασιακά δικαιώματα. Μέσα σε αυτό το εργασιακό φόντο σκάνε τα πυροτεχνήματα της Κυβέρνησης για την αύξηση του κατώτατου μισθού και την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, που σίγουρα δεν πρόκειται να συνοδευθούν από εικόνες κοινωνικής ευημερίας και οικονομικής ανακούφισης για τους εργαζόμενους. Είναι απλά στάχτη στα μάτια και προσπάθεια εξαγορασμού της σιωπηλής συναίνεσης της εργαζόμενης πλειοψηφίας για να συνεχιστεί η αντιλαϊκή πολιτική, να προωθηθούν τα αντεργατικά μέτρα και να περάσουν και οι υπόλοιπες επιταγές των θεσμών και των ευρωπαϊκών επιτροπάτων.

Συνάδελφε! Όλα τα παραπάνω περιστατικά συνέβησαν μέσα στις προηγούμενες τρεις εβδομάδες, επομένως μην τα παραβλέψεις θεωρώντας τα τυχαία και μη θεωρήσεις ότι δεν σε αφορά επειδή είσαι ασφαλής στο κατάστημα που εργάζεσαι. Γιατί αργά ή γρήγορα όλα αυτά θα χτυπήσουν και τη δική σου πόρτα! Άλλωστε η επέκταση των ημερών εργασίας (ήδη το έχουμε ζήσει με την θεσμοθέτηση της κυριακάτικης εργασίας) αλλά και η επέκταση του ωραρίου είναι δύο βασικές κατευθύνσεις που θα επιβληθούν από το μπλοκ της εργοδοσίας το επόμενο διάστημα. Αυτό αποδεικνύει η απαίτηση υπογραφής τροποποιητικών συμβάσεων εργασίας που μετατρέπουν την 5ήμερη σε 6ήμερη εργασία στα Jumbo και η υποχρεωτική 9ωρη εργασία (09.00-18.00) στα Leroy Merlin. Πόσο μάλλον όταν οι παραπάνω τροποιητικές συμβάσεις κατατέθηκαν (ύστερα από πρόστιμα της επιθεώρησης εργασίας για παράβαση της εργατικής νομοθεσίας) για να «νομιμοποιήσουν»την υπέρογκη εκμετάλλευση των εργαζομένων χωρίς να ζημιώνεται στο ελάχιστο η εργοδοσία. Η συνταγή είναι γνωστή, έχει ωριμάσει στα χρόνια της κρίσης και έχει δοκιμασθεί από επιχειρηματικά μεγαθήρια πάνω στους εργαζόμενους σε άλλες χώρες της ΕΕ. Πρόσφατα η αυστριακή κυβέρνηση νομιμοποίησε το 12ώρο και η οδηγία της ΕΕ για την εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και 68 ωρών φαίνεται να δρέπει καρπούς. Υποστελέχωση των πόστων και λειτουργία καταστημάτων με το ελάχιστο δυνατό προσωπικό, αδήλωτη υπερωριακή εργασία προφανώς απλήρωτη, κατάργηση των καθιερωμένων πόστων και του ενίαιου 8ώρου, εναλλαγή των εργαζόμενων στα διάφορα πόστα πάνω στη βάρδια άνάλογα με την ροή καταναλωτών και σπαστά ωράρια. Με άλλα λόγια αυτό μεταφράζεται σε εργαζόμενους που πρέπει δουλεύουν περισσότερες ώρες, περισσότερες μέρες, με μεγαλύτερη ταχύτητα, χωρίς διαλλείματα και νεκρούς χρόνους. Και αυτό γιατί κάποιες από τις μεγαλύτερες εταιρείες στον κλάδο του εμπορίου, που συνεχίζουν αδηφάγα να συσσωρεύουν και να αναπτύσσουν τα κέρδη τους παρά την κρίση, αρνούνται να θυσιάσουν κάποια από αυτά για να εξασφαλίσουν πιο αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας. Προφανώς και δεν τους ενδιαφέρει ότι πίσω από τους στόχους, τα στατιστικά και τα επιχειρηματικά τους πλάνα υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να μην γυρίσουν στο σπίτι τους το βράδυ (όπως ο συνάδελφός μας στα ΑΒ Βασιλόπουλος Πάτρας το περασμένο καλοκαίρι).

Οι επιμέρους εργοδοτικές αυθαιρεσίες, που ενορχηστρώνονται από τις οδηγίες της ΕΕ και τα αντεργατικά νομοσχέδια της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, θα πυκνώσουν επικίνδυνα το επόμενο διάστημα. Δεν μπορούμε υπό τους εκβιασμούς της εργοδοσίας να κάνουμε συνεχώς βήματα πίσω, νομιμοποιώντας ότι είμαστε εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα, χωρίς ανάγκες, χωρίς δύναμη να δράσουμε απέναντι σε κάθε αντιεργατική συνθήκη που μας επιβάλλουν. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να «βολευόμαστε» στην αβεβαιότητα, να αμειβόμαστε σύμφωνα με τις ορέξεις του κάθε εργοδότη, να μην έχουμε σταθερό ωράριο και μέρες εργασίας, να διακινδυνεύουμε τη ζωή μας στο χώρο εργασίας. Γι’ αυτό και το αίτημα για υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στο εμπόριο (όπως και σε άλλους ομοειδείς κλάδους) είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ, καθώς είναι το μόνο δίχτυ ασφαλείας για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου που θα διαμορφώνει ενιαίο και απαραβίαστο πλαίσιο εργασίας και αμοιβής. Πέρα από την αύξηση του μισθού ή του ημερομίσθιου η Κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας διασφαλίζει μια σειρά δικαιώματα όπως ωράρια εργασίας, ασφαλιστικά δικαιώματα, κανόνες και μέτρα ασφάλειας σε κάθε χώρο δουλειάς, επιδόματα γάμου, ασθένειας, προστασία της μητρότητας, φροντίδα των παιδιών μας, συνθήκες υγιεινής.

Η πάλη για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας περνάει αναπόφευκτα μέσα από την υπογραφή Κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που περιορίζει τις ορέξεις του κάθε επιμέρους εργοδότη να αυθαιρετεί εναντίον μας, να καταστρατηγεί τα δικαιώματά μας, να μας εκμεταλλεύεται χωρίς κόστος και περιορισμό. Για να μπορούμε, λοιπόν, να ανατρέψουμε τα σχέδια Κυβέρνησης-ΕΕ-Εργοδοσίας και να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες στις οποίες δουλεύουμε είναι απαραίτητη η οργάνωση τόσο στους χώρους δουλειάς όσο και η ενίσχυση της κλαδικής οργάνωσης, η συσπείρωση δηλαδή στο κλαδικό μας σωματείο (Ένωση Εμποροϋπαλλήλων Ν. Θεσ/νίκης). Η συναδελφική αλληλεγγύη, η σωματειακή οργάνωση και η πίστη ότι αυτή η κατάσταση πρέπει και μπορεί να ανατραπεί αν όλοι εμείς που δεχόμαστε την επίθεση ενωθούμε σαν μια γροθιά, μπορεί να αντιστρέψει άρδην την τρομοκρατία, το φόβο και το άγχος μέσα στους εργασιακούς χώρους και αποδέκτες τους να γίνουν η εργοδοσία και οι σύμμαχοί της. Μόνο έτσι μπορούμε να συγκροτήσουμε μια κρίσιμη μάζα που μέσα από τις καθημερινές οργανωμένες αρνήσεις θα βάζει φρένο στα σχέδια του κάθε εργοδότη, αλλά ταυτόχρονα θα συντονίζεται και θα παλεύει με τους υπόλοιπους συναδέλφους για την ανατροπή των πολιτικών που μας μαυρίζουν τη ζωή, για ένα άλλο όραμα κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.

• ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΒΛΑΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΜΑΣ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ.
• ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ. ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ, Η ΑΚΟΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΡΓΗΣΑΜΕ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΔΡΑΣΟΥΜΕ.
• ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ.
• ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.